Kikker en pad
Het was maart en vanuit het Vondelpark kwam de oproep: Wie komt de padden en kikkertjes in het Vondelpark helpen? (Stichting Ravon).
Je denkt dan meteen aan glibberige diertjes en: hoezo helpen?
Maar na contact met het Vondelpark bleek dat padden en kikkers eigenlijk heel leuk zijn. Omdat de diertjes in maart de overtocht wagen van de tuinen, over de paden (!) naar het water (om daar nakroost te verwekken) moeten ze worden geholpen bij het oversteken.
Gewapend met een grote zaklantaarn, een emmertje met een badmuts erop (kunnen ze er niet uit springen) en een oranje lichtgevend jasje aan, trokken we erop uit. Met een ploegje mensen tuurden we naar padden en kikkertjes langs de kant van de wegen, die van plan waren om over te steken.
Ik zag toen voor het eerst een verschrikt padje, met grote angstige oogjes, zitten langs de kant van de weg. Voorgoed sluit je zo’n diertje dan in je hart. Voorzichtig deden we hem, en later nog veel meer en ook kikkers, in het emmertje en brachten ze dan veilig naar het water aan de overkant.
We kwamen van alles tegen: een egeltje dat rondscharrelde op de weg, uilen met hun jongen hoog in de bomen, kwakende eenden... Het Vondelpark werd ineens een plek waar van alles leefde en gebeurde, juist ’s avonds laat, als de stilte valt.
Als we nu door het Vondelpark lopen en de kikkertjes horen kwaken en het geluid van padden horen dan denk je: wat fijn dat we ze hebben kunnen helpen en wat was het leuk!! Volgend jaar weer!
Helena
