NOVEMBER 2013
Havenstraat-terrein vervolg
brief aan de gemeente
Stadsdeel Zuid
Raadscommissie Ruimte en Wonen
T.a.v . de heer P. Guldemond, voorzitter
President Kennedylaan 923
1079 MZ Amsterdam
Amsterdam, 29-11-2013
Geachte leden van de commissie R & W,
In het kader van de planvorming en de besluiten die er nu genomen worden over het Havenstraat-terrein sturen wij u deze dringende mail.
Voor de plannen en de toekomst van het terrein is grote belangstelling uit de buurt.
Ook is er al een lange geschiedenis van overleg tussen de Belangenvereniging van de Gebruikers van het Havenstraat-terrein en het Stadsdeel. Naar aanleiding van de inspraakavond op 29 augustus in Sporthallen Zuid zijn 115 inspraakreacties/bezwaren ingediend. Daarnaast zijn er 2000 handtekeningen afgegeven bij het Stadsdeelkantoor van mensen die tegen de plannen zijn zoals ze nu voorliggen en waarover nu een investeringsbesluit moet worden genomen.
Ondertussen zit de projectleider overspannen thuis, wordt het project gerund door een invaller en is er een enorme achterstand op alle terreinen. Uitnodigingen en verslagen van bijeenkomsten worden niet aan belanghebbenden gestuurd. Er worden geen ontvangstbevestigingen gestuurd op mails van belanghebbenden en in veel gevallen worden ze ook niet beantwoord. De toenmalige projectleider had met het bestuur van de Belangenvereniging afgesproken, dat hij in de vorige bijeenkomst van de commissie R & W zou zeggen dat hij het belangrijk vond dat de commissie met het bestuur van deze vereniging in contact zou treden, maar besloot dat op het laatste moment toch maar niet te doen.
NOVEMBER 2013
Kunstenaar Andrei Roiter
een interview — deel 1
In ons woonblok werkt en woont een belangrijk kunstenaar: Andrei Roiter, geboren in 1960 in Moskou.
Twee leden van de bewonerscommissie vroegen aan hem of ze hem mochten interviewen. Onmiddelijk reageerde hij spontaan:
“Ja hoor, dat is goed!”
Zo gingen we op pad en troffen een ontspannen, vriendelijk ogende Andrei aan.
— Kunt u iets over uw jeugd vertellen?
Ik ben geboren in Rusland. Mijn familie bestaat uit wetenschappers die wel allemaal goed kunnen tekenen. Al vanaf m’n 12e jaar wist ik dat ik kunstenaar wilde worden. M’n ouders waren het daar helemaal niet mee eens. Een degelijke baan, dat was een beter idee vonden ze. Bovendien bestond kunst, in het toenmalige Rusland, uit het tekenen van bloemen, landschappen e.d. Experimentele kunst was verboden en juist daar ging mijn belangstelling naar uit.
Ondergronds werd er op een gegeven moment wel experimentele/abstracte kunst gemaakt. Er kwam, in het geheim, een tentoonstelling waar ik als 14-jarige jongen naar toe ging. Toen wist ik zeker: dat wil ik ook!!
— Was het gevaarlijk als je experimentele kunst maakte?
Ja zeker. Je kon er voor in de gevangenis komen.
— Toch ging je door met het maken van kunst?
Ja, ik kan niet anders. Om geld te verdienen had ik allerlei baantjes, toen ik 25 jaar was, werd ik nachtwaker in een verlaten peuterspeelzaal met daarnaast een tuin vol appelbomen. Samen met drie andere kunstenaars moesten we ‘s nachts het pand bewaken. We begonnen die te gebruiken als studio. In Rusland was, onder Gorbatsjov, het klimaat inmiddels vrijer geworden. De grenzen gingen open. We gingen aan het werk, hielden een tentoonstelling die beroemd werd. De groep kunstenaars (waaronder Andrei) die daar werkten, ging de geschiedenis in als de Kindergarten!
— Hoe ben je in Amsterdam, in onze buurt, terecht gekomen?
Ik werd uitgenodigd door de galerie Arschenbach om hier een tentoonstelling te houden. Als ik kwam dan zou ik woonruimte krijgen. In dit pand zat een supermarktje wat er mee op wilde houden. De ruimte werd toen mij ter beschikking gesteld.
— Vind je het fijn om in onze buurt te wonen?
Ja, heel fijn! Ik houd van het huis. Het kwam als een geschenk. De beste dingen kwamen naar me toe op een onverwacht moment. Het leven is hier erg mooi. Ik ben dol op het park. Ik ben hier ook niet meer weggegaan.
— Woon je op meer plekken?
Ja, in New York waar m’n vrouw woont en in Moskou.
— Houd je op meer plekken tentoonstellingen?
Ja, over de hele wereld.
Dina en Helena — wordt vervolgd
Kunstenaar Andrei Roiter
een interview — deel 1
In ons woonblok werkt en woont een belangrijk kunstenaar: Andrei Roiter, geboren in 1960 in Moskou.
Twee leden van de bewonerscommissie vroegen aan hem of ze hem mochten interviewen. Onmiddelijk reageerde hij spontaan:
“Ja hoor, dat is goed!”
Zo gingen we op pad en troffen een ontspannen, vriendelijk ogende Andrei aan.
— Kunt u iets over uw jeugd vertellen?
Ik ben geboren in Rusland. Mijn familie bestaat uit wetenschappers die wel allemaal goed kunnen tekenen. Al vanaf m’n 12e jaar wist ik dat ik kunstenaar wilde worden. M’n ouders waren het daar helemaal niet mee eens. Een degelijke baan, dat was een beter idee vonden ze. Bovendien bestond kunst, in het toenmalige Rusland, uit het tekenen van bloemen, landschappen e.d. Experimentele kunst was verboden en juist daar ging mijn belangstelling naar uit.
Ondergronds werd er op een gegeven moment wel experimentele/abstracte kunst gemaakt. Er kwam, in het geheim, een tentoonstelling waar ik als 14-jarige jongen naar toe ging. Toen wist ik zeker: dat wil ik ook!!
— Was het gevaarlijk als je experimentele kunst maakte?
Ja zeker. Je kon er voor in de gevangenis komen.
— Toch ging je door met het maken van kunst?
Ja, ik kan niet anders. Om geld te verdienen had ik allerlei baantjes, toen ik 25 jaar was, werd ik nachtwaker in een verlaten peuterspeelzaal met daarnaast een tuin vol appelbomen. Samen met drie andere kunstenaars moesten we ‘s nachts het pand bewaken. We begonnen die te gebruiken als studio. In Rusland was, onder Gorbatsjov, het klimaat inmiddels vrijer geworden. De grenzen gingen open. We gingen aan het werk, hielden een tentoonstelling die beroemd werd. De groep kunstenaars (waaronder Andrei) die daar werkten, ging de geschiedenis in als de Kindergarten!
— Hoe ben je in Amsterdam, in onze buurt, terecht gekomen?
Ik werd uitgenodigd door de galerie Arschenbach om hier een tentoonstelling te houden. Als ik kwam dan zou ik woonruimte krijgen. In dit pand zat een supermarktje wat er mee op wilde houden. De ruimte werd toen mij ter beschikking gesteld.
— Vind je het fijn om in onze buurt te wonen?
Ja, heel fijn! Ik houd van het huis. Het kwam als een geschenk. De beste dingen kwamen naar me toe op een onverwacht moment. Het leven is hier erg mooi. Ik ben dol op het park. Ik ben hier ook niet meer weggegaan.
— Woon je op meer plekken?
Ja, in New York waar m’n vrouw woont en in Moskou.
— Houd je op meer plekken tentoonstellingen?
Ja, over de hele wereld.
Dina en Helena — wordt vervolgd
NOVEMBER 2013
Havenstraat-terrein
Bestuurslid van de Belangenvereniging van de Gebruikers van het Havenstraat-terrein
Voor iedereen die meer wil weten over het Havenstraat-terrein:
1885
In 1885 verscheen het eerste serieuze gebouw in de omgeving van het huidige Havenstraat-terrein. Dit was het Huis van Bewaring II dat, toen het werd opgeleverd midden in een landelijk gebied met weilanden en slootjes stond. De gevangenis die we nu kennen als de gevangenis aan de Havenstraat werd gebouwd omdat het Huis van Bewaring aan het Kleine Gartmanplantsoen uit 1850 al jaren kampte met een tekort aan capaciteit.
De gevangenis aan de Havenstraat was de plek waar in de tweede wereldoorlog Hannie Schaft werd vastgehouden, voordat ze op 17 april in 1945 in de duinen in Bloemendaal werd geëxecuteerd. Ook de buitenopnames voor de in de jaren 90 populaire televisie serie Vrouwenvleugel werden hier opgenomen.
Haarlemmermeerstation
Pas in 1915 werd het Haarlemmermeerstation geopend, het was een kopstation dat Amsterdam verbond met Aalsmeer. Het vormde een onderdeel van de Haarlemmermeerspoorlijnen, een lokaal spoornet tussen het gebied in de driehoek Haarlem, Leiden, Amsterdam.
Havenstraat-terrein
en de plannen van het Stadsdeel
door Martin van Vreden,Bestuurslid van de Belangenvereniging van de Gebruikers van het Havenstraat-terrein
Voor iedereen die meer wil weten over het Havenstraat-terrein:
In 1885 verscheen het eerste serieuze gebouw in de omgeving van het huidige Havenstraat-terrein. Dit was het Huis van Bewaring II dat, toen het werd opgeleverd midden in een landelijk gebied met weilanden en slootjes stond. De gevangenis die we nu kennen als de gevangenis aan de Havenstraat werd gebouwd omdat het Huis van Bewaring aan het Kleine Gartmanplantsoen uit 1850 al jaren kampte met een tekort aan capaciteit.
Haarlemmermeerstation
Pas in 1915 werd het Haarlemmermeerstation geopend, het was een kopstation dat Amsterdam verbond met Aalsmeer. Het vormde een onderdeel van de Haarlemmermeerspoorlijnen, een lokaal spoornet tussen het gebied in de driehoek Haarlem, Leiden, Amsterdam.
NOVEMBER 2013
Burenoverlast
In het blok komen regelmatig klachten voor over burenoverlast,
nu een paar tips hoe u dit het beste kunt oplossen.
Nu is natuurlijk de vraag: Wat is burenoverlast. Daar zijn veel voorbeelden van.
Geluidsoverlast
Dit kan zijn van leefgeluiden, bijvoorbeeld, kinderen die door de woning rennen, of hard over de centrale trap lopen, deuren dichtgooien, stampend lopen door de woning, blaffende honden enz. Dan is er ook nog geluidsoverlast door muziek, bij een feestje of nachtelijke uren of op andere tijden.
In alle gevallen geldt: praat eerst eens met de buren — vaak weet men niet dat men overlast veroorzaakt. Wacht daar niet te lang mee, want dan gaat er heel veel emotie meespelen, dus niet denken het is een incident. Je kunt beter het incident bespreekbaar maken dan het een conflict laten worden.
Komt u er niet uit met uw buren, omdat men doorgaat met overlast veroorzaken: in het geval van leefgeluiden kunt u dan de woningbouwvereniging in kennis stellen. Mogelijk betreft het een technisch gebrek aan de woning dat men kan onderzoeken.
De woningbouwvereniging zal doorgaans proberen het bemiddelingstraject voor te stellen via een onafhankelijke mediator. In uw wijk is dat Beter Buren. Verdere informatie kunt u vinden op de site www.beterburen.nl.
In het andere geval van geluidsoverlast, bij muziek in de nachtelijke uren, kunt u de politie bellen op het nummer 0900-8844
Met vriendelijke groeten,
Jaap Rozekrans, Buurtregisseur Schinkelbuurt
www.twitter.com/polSchinkelbrt
Burenoverlast
In het blok komen regelmatig klachten voor over burenoverlast,
nu een paar tips hoe u dit het beste kunt oplossen.
Nu is natuurlijk de vraag: Wat is burenoverlast. Daar zijn veel voorbeelden van.
Geluidsoverlast
Dit kan zijn van leefgeluiden, bijvoorbeeld, kinderen die door de woning rennen, of hard over de centrale trap lopen, deuren dichtgooien, stampend lopen door de woning, blaffende honden enz. Dan is er ook nog geluidsoverlast door muziek, bij een feestje of nachtelijke uren of op andere tijden.
In alle gevallen geldt: praat eerst eens met de buren — vaak weet men niet dat men overlast veroorzaakt. Wacht daar niet te lang mee, want dan gaat er heel veel emotie meespelen, dus niet denken het is een incident. Je kunt beter het incident bespreekbaar maken dan het een conflict laten worden.
Komt u er niet uit met uw buren, omdat men doorgaat met overlast veroorzaken: in het geval van leefgeluiden kunt u dan de woningbouwvereniging in kennis stellen. Mogelijk betreft het een technisch gebrek aan de woning dat men kan onderzoeken.
De woningbouwvereniging zal doorgaans proberen het bemiddelingstraject voor te stellen via een onafhankelijke mediator. In uw wijk is dat Beter Buren. Verdere informatie kunt u vinden op de site www.beterburen.nl.
In het andere geval van geluidsoverlast, bij muziek in de nachtelijke uren, kunt u de politie bellen op het nummer 0900-8844Met vriendelijke groeten,
Jaap Rozekrans, Buurtregisseur Schinkelbuurt
www.twitter.com/polSchinkelbrt
Abonneren op:
Posts (Atom)